خاطره هایی برایِ کودکی که هرگز زاده نشد

من دلم نمیخواد بچه ام کسی رو به یاد کسی بندازه!! آدمها یدونه ان،اسمهاشونم یه دونه اس! آدما اسم بچه شونو به یاد کسایی که براشون عزیز بودن میزارن! اسم سیما قشنگه! اما به هیچ وجه نمیزارم کسی سیما صداش کنه!!! اصلا محسن...! جدی میگم وقتی نظرتو خوندم،بغضم گرفت!! مثل این میمونه که من اسم پسرمو بزارم رضا یا بزارم سهیل!!! من نمیزارم،و نمیزارم که توام بزاری!! حتی واسه اسم دوم هم نمیزارم بزاری سیما! از دستم ناراحت نشو!چون عقیده منه!! به مرور زمان اینو میفهمی! من حتی خسرو هم نمیزارم اسم پسرمو!چون دق میکنم هربار که بخوام صداش کنم!! هیچ میدونی حس من نسبت به خسرو چه حسیه؟! حس یه عشق از دست رفته!! این یه حس معمولی ای نیس...

سلام عجقم...!! نمیدونی چه بابای مهربونی الان نصیبت شده!!! این یکی دیگه واقعنی داره بابات میشه!! انقده مهربوون و خوبه!! انقده شبیهه مامانیته!!! دلکم باید یاد بگیری به من بگی مامان جون!! عمرا بزارم بگی مادر و به بابات بگی پدر!! چیه آخه شسته،رُفته!بدون هیچ حسی!! مامان گفتنش خودش یه حسی رو منتقل میکنه به آدم!! یه حس عاشقانه!! میدونی بابات قراره اگه دختر بشی،اسمتو چی بزاره؟! رقیه!! خوب آخه بچمو مسخره میکنن پس فردا توی مدرسه!! میدونم رقیه کیه،ام البنین،ام کلثوم،اما دلکم این اسمهارو نمیشه قرن 22 روی بچمون بزاریم که!! یکم فکر کن!! اما اگه بزاره،از کاری که از بچگی بدم میومده و دوست نداشتم،باید انجامش بدم! اونم اینه که ...